عمارت سِدروس

چالش اصلی در طراحی مجتمع مسکونی سِدروس، جهت‌دهی سلیقه کارفرما از معماری کلاسیک رومی به معماری کلاسیک ایرانی بوده‌است. در نخستین برخورد با کارفرما، خواستِ او بر ابهت و فراوانی تزئینات و جزئیات نما، تأکید می‌کرد. لذا مجموعه استدویو معماری «سِدروس» کوشید تا  تزئینات و جزئیات نما را بر مبنای اصول و قواعد معماری ایرانی طراحی نماید. در نخستین گام به جای ترکیب مجتمع مسکونی، واژه‌ی «عمارت» جایگزین شدکه به معنای آبادانی است. از آن‌جا که درختان سِدروس تنها دارایی‌های برجای مانده از گذشته مکان بودند، در طراحی اهمیت ویژه‌ای یافتند و پروژه نیز «عمارت سِدروس» نام گرفت. در گام بعد، ضمن مطالعه مفاهیم باغ و خانه ایرانی، تلاش شد مفاهیم نهفته در گذشته‌ی معماری ایران تا جای ممکن، و با توجه به محدویت‌های کارفرما و نیازهای جامعه شهری امروز، به‌کار گرفته شود.

آنچه از باغ و حیاط ایرانی الهام بخش طراحی بوده است را می‌توان در: بازی با حواس، استفاده از الگوی حیاط‌های اندرونی و بیرونی، اصلاح هندسی زمین، توجه به سلسله مراتب ورود و روایت داستانی در نحوه رسش به بنا از ورودی خیابان تا ورودی بنا، خلاصه کرد. آنچه از معماری و خانه ایرانی در طراحی مؤثر بوده را می‌توان در: نزدیک‌کردن تناسبات نما به تناسبات موجود در معماری گذشته ایران، بازی با نور و سایه در نما و فضاهای معماری در ارتباط با تعریف و نیازهای هر فضا، تعریف هندسی ورودی، استفاده از الگوهای فرش و باغ ایرانی در طراحی نقوش، مشاهده نمود.